پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

نویسنده کتاب «تاریخ ادبیات ایران و قلمرو زبان فارسی» گفت: در تلقی قدما، ژانر اصطلاحی بود برای رده‌­بندی آثار ادبی نه همه نوشتارها، در آن رویکرد نوشتارها نهایتا به دو یا سه کلان‌­ژانر محدود می‌­شدند. از این جهت تفاوتی میان شرق و غرب دنیای کلاسیک وجود نداشت. از اواخر قرن بیستم میلادی اصطلاح ژانر توسعه معنایی یافت و دیگر فقط شامل متون به اصطلاح ادبی نمی­‌شد، در نظریه مدرن، ژانر به رده‌­بندی «گونه­‌های زبانی» می‌­پردازد که دایره‌­اش بسیار گسترده‌­تر از «گونه‌­های ادبی» است. بعضی از قالب‌های کلاسیک ما در طول تاریخ، اضلاع وجودیشان را آنقدر گسترش داده­‌اند که از سطح «فرم بیرونی یا قالب» به سطح «ژانر» ارتقا یافته‌­اند.